Kultowe samochody Nissana – część 3
- 28 kwietnia 2023
- Nowości
Nissan Silvia CP311
W 1962 Albert Graf von Goertz, konsultant BMW, pracując nad jednym z samochodów dla niemieckiego producenta, dostrzegł potencjał w japońskiej motoryzacji, będąc w jednej z japońskich fabryk. Doprowadziło to powstania protoplasty samochodu Nissan Silvia CSP311.
Gotowy już model zadebiutował na Tokyo Motor Show, we wrześniu 1964 jeszcze jako Datsun Coupe 1500. Wyprodukowano tylko około 554 sztuki, większość w 1965, co sprawiło, że nie zostało dziś wiele sztuk tego samochodu na świecie.
Ciekawostką jest, że tokijska policja używała 2 modele CSP311 jako radiowozy.

Nissan Silvia CP311 jako radiowóz (źródło automotyw.com)
S110
Silvia S110 była kolejną generacją z tej serii, jak to często w Nissanie, w różnych krajach sprzedawana pod różnymi nazwami: w USA jako Datsun 200SX, a na przykład w Meksyku jako Datsun Sakura (co w japońskim oznacza kwiat wiśni).
Samochód ten został zaprojektowany z myślą o silniku rotacyjnym (znanym dziś przede wszystkim z Mazdy i ta Silvia dzieliła kod podwozia z Mazdą Cosmo). Niestety, tak jak uczy historia silników Wankla, tak i ten od Nissana był zawodny i opóźniał produkcję.
Z tego powodu samochód został przeprojektowany i rotacyjne siniki zastąpiono silnikami z serii Z.

Nissan Silvia S110
S12
Od 1983 do 1989 produkowana była wersja S12… Choć nie zawsze była tak nazywa. Do nazewnictwa tego modelu, wkradło się bardzo dużo bałaganu, przez co na różnych rynkach – czy to europejskich, czy w krajach Ameryki Południowej, samochód mógł być nazywany inaczej, a nawet łączony z serią Z (na przykład 180ZX czy Nissan 190SX). Jednak były to tylko nazwy i chodziło o Nissana Silvię S12.
Zamiast zwykłych świateł, zdecydowano się na zdobywające w tamtych czasach popularność światła typu “pop-up”.
W tamtych latach nikt jeszcze nie widział potencjału Silvii w drifcie (sam drift raczkował i nie był zbyt popularny). Widziano jednak potencjał w rajdach WRC. Zastosowano nietypowe rozwiązanie: zamiast 4-cylindrowego silnika wybrano V6, przez co samochód stał się przez to bezpośrednim konkurentem Toyoty Supry w WRC.

Nissan Silvia S12 jako samochód rajdowy
S13
W 1988 roku, do produkcji weszła wersja S13, ale i tym razem nie było tak przyjemnie i łatwo z nazewnictwem. Samochód był również znany, w zależności od rynku, jako 180SX, 200SX oraz 240SX. Wersja ta produkowana była aż do 1994 i zdobyła bardzo dużą popularność.
Występowały dwie wersje – z wcześniejszymi “pop-up’ami” oraz zwykłymi, stałymi światłami do jazdy. Po raz pierwszy zastosowano w tej serii układ kierowniczy na cztery koła, tak zwany HICAS-II (później SuperHICAS).
Na początku, auto oferowane było tylko jako 1.8 lub 1.8 turbo. Później dodano 2.0 oraz 2.0 turbo – w tym drugim zastosowano wydajniejszą turbosprężarkę.
Ciekawostką jest to, że S13 wystąpiła w bardzo popularnym, wśród fanów motoryzacji, anime o drifcie- Initial D.

Nissan Silvia S13 (źródło: global.nissannews.com)
S14
Ta wersja zadebiutowała w 1993 roku w Japonii. Zyskała zdecydowanie krągłości i całkowicie zrezygnowano z podnoszonych świateł. Powiększyła się szerokość samochodu, jak i pojemność silników. Nissan Silvia S14 dostał trzy silniki 2.0, 2.0 turbo oraz 2.4 litra. W dwulitrowych silnikach zastosowano system zmiennych faz rozrządu, tzw. N-VCT.
S15
Ostatnia Silvia pojawiła się w 1999 r. Odświeżyła i “podrasowała” wygląd swojej poprzedniczki. Poprzedni model miał też wadę. Był za szeroki. A przynajmniej według rządu, który wrzucił S14 do zbyt wysokiej klasy podatkowej, co miało wpływ na sprzedaż. Tym razem, Nissan, nauczył się na błędach i zwęził samochód.
Drift
Nissan S13, S14 oraz S15 stał się aktualnie bardzo popularnym samochodem do driftu, jak i do wyścigów typu “time attack”. Wynika to z dużego rynku wtórnego dla serii “S” i elastyczności w modyfikacjach tych samochodów. W Europie, wielu kierowców, zdecydowała się zachować silnik 2.0, modyfikując go. Jednak zawodowi, jak i pół-zawodowi kierowcy zdecydowali się w dużej mierze na słynne 2JZ.

Nissan S14 i S15 na zawodach (źródło pexels.com)